W tym urzekającym portrecie młoda kobieta emanuje spokojną siłą, elegancko siedząc w ciemnym krześle, które pięknie kontrastuje z jej żywym strojem. Ma na sobie uderzającą czerwoną bluzkę w paski z guzikami, która uchwyca istotę mody z końca XIX wieku, a jednocześnie jej spokojny wyraz twarzy odzwierciedla osobistą narrację. Prostota jej niebieskiej sukni, zdobionej jasnopomarańczowymi kropkami, dodaje odrobinę zabawy, ale także godności jej obecności. Delikatne białe kwiaty, trzymane ostrożnie w prawej dłoni, wydają się być delikatnym odzwierciedleniem zarówno piękna, jak i odporności, jakby symbolizowały kruchość młodości splecioną z bogactwem życia.

Paleta kolorów to odważne połączenie czerwieni, niebieskiego i zieleni; łagodny odcień turkusowy tła zapewnia uspokajający kontrast, który pozwala jej postaci się wyróżnić. Pociągnięcia pędzla Van Gogha są wyraziste i energetyczne, a grube pociągnięcia podkreślają kropki na sukni oraz emocjonalną głębię portretu. Tekstura jest namacalna, zapraszając widzów do poczucia tkaniny i zastanowienia się nad historią kryjącą się za jej spojrzeniem. Kontekst historyczny ujawnia znaczenie tego obrazu w dziełach Van Gogha, pokazując jego przejście do emocjonalnych przedstawień postaci, wcielających nie tylko wygląd, ale również duch jednostki.