Płótno wybucha urzekającą gamą kolorów, uchwytując eteryczne piękno wczesnej wiosny. Miękkie pastele — delikatne róże, subtelne zielenie i ciepłe żółcie — harmonijnie przeplatają się, tworząc atmosferę budzenia. Na pierwszym planie, szkieletowe gałęzie drzew wznoszą się, ozdobione najdelikatniejszymi oznakami rodzącego się życia. Wznoszą się ku niebu, szukając zmieniającego się światła przesączającego się przez krajobraz, sugerując odrodzenie symbolizowane przez porę roku.

Gdy wzrok widza błądzi głębiej w kompozycji, obraz odsłania łatki żywej roślinności i plam słonecznego światła filtrujących się przez gałęzie. W tle sugeruje się odległa struktura, być może domostwo usadowione wygodnie w tym marzycielskim krajobrazie, w doskonałej symbiozie z otaczającą naturą. Ta scena przekazuje cichą harmonię, jakby czas się spowolnił w obliczu zmartwychwstania natury. Każdy pociągnięcie pędzla wydaje się być przemyślane, starannie umieszczone, aby wywołać uczucie oczekiwania, które towarzyszy przybyciu wiosny, rozpalając w odbiorcy poczucie nostalgii i nadziei.