Scena rozwija się z łagodnym spokojem, uchwytując esencję widoku nad kanałem. Woda, chłodna przestrzeń błękitów i szarości, odbija zachmurzone niebo, odzwierciedlając miękkie, rozproszone światło. Śluza dominuje na pierwszym planie, jej solidna forma ugruntowuje kompozycję. Wzdłuż drogi wodnej, mała łódź, załadowana towarem, wskazuje na codzienną aktywność tamtych czasów. Budynki, które otaczają odległy brzeg, charakteryzują się prostymi formami i stonowanymi kolorami, tworząc poczucie malowniczej, spokojnej społeczności. Pociągnięcia pędzla artysty, widoczne w całej pracy, nadają jej żywą fakturę, tworząc poczucie głębi i ruchu, jakby scena oddychała. Wysokie, smukłe drzewa punktują horyzont, ich pionowość stanowi kontrapunkt dla poziomego rozmachu kanału i nieba. To scena, która zaprasza do zatrzymania się, zaczerpnięcia oddechu i docenienia prostego piękna chwili w czasie.