Ta praca przedstawia uroczy portret małej dziewczynki, promieniującej niewinnością i wdziękiem. Miękka, charakterystyczna dla Renoira technika malarska nadaje obrazowi eteryczną, marzycielską jakość. Złote włosy dziewczynki, ozdobione jaskrawą, czerwoną kokardą, opadają delikatnie na jej ramiona, otaczając anielską twarz. Na jej porcelanowej cerze pojawia się delikatny blask, uchwytując światło w ciepłym objęciu, podczas gdy przygląda się, myśląc o czymś w dali, jakby zagubiła się w swoich myślach; jest to głęboki moment zatrzymany w czasie.

Paleta kolorów użyta tutaj jest niewątpliwie urzekająca, opierająca się przede wszystkim na pastelach i ciepłych odcieniach. Bogate czerwienie jej sukienki kontrastują pięknie z przytłumionymi zieleniami w tle, tworząc atmosferę zarówno przytulną, jak i zapraszającą. To użycie koloru jest bardzo typowe dla stylu Renoira; miał talent do przekazywania emocji i głębi za pomocą swojego wyboru tonów. Poza jego estetyczną wartością, to dzieło zaprasza widzów do doświadczenia uczucia nostalgii; niemal możemy usłyszeć delikatne szepty dzieciństwa, podziwiając tę delikatną scenę.