Obraz ten żywo przedstawia spokojną wiejską scenę, na której trzy wiejskie kobiety zbierają zioła na rozległym polu. Artysta stosuje technikę pointylizmu — małe, wyraźne kropki koloru układane w wzory tworzące obraz — co ożywia zarówno otoczenie naturalne, jak i postacie. Kompozycja jest wyważona, z dwiema kobietami pochylonymi nad pracą, których kształty rytmicznie powtarza stojąca kobieta trzymająca koszyk. Horyzont rozciąga się pod rozległym niebem, namalowanym mozaiką błękitów, szarości i bieli, co oddaje poczucie przestrzeni i zmiennej pogody.

Paleta kolorów jest miękka, ale żywa, z dominacją ziemistych zieleni i brązów, kontrastujących z akcentami niebieskiego i stonowanej czerwieni, odzwierciedlając naturalne otoczenie i prostotę życia wiejskiego. Dzieło wywołuje spokojny, kontemplacyjny nastrój; niemal słyszy się delikatny szelest traw i czuje świeże powietrze pod pochmurnym niebem. Namalowane w 1886 roku, w okresie innowacji artystycznych we Francji, odzwierciedla zaangażowanie artysty w ukazanie godności codziennej pracy w zmieniającym się świetle natury — hołd dla życia wiejskiego i impresjonistycznego zainteresowania światłem i kolorem.