Ta sugestywna scena ukazuje spokojną noc w Wenecji, skąpaną w miękkim blasku świateł miasta odbijających się na migoczącej wodzie. Kompozycja zgrabnie równoważy samotną gondolę dryfującą po spokojnym kanale, której sylwetka wyraźnie kontrastuje z oświetlonymi budynkami w tle. Artysta wykorzystuje impresjonistyczne pociągnięcia pędzla, tworząc teksturowaną powierzchnię, która rozmywa wyraźne detale, a jednocześnie wzmacnia atmosferę i nastrój.

Paleta kolorów dominuje głębokimi odcieniami niebieskiego oraz delikatnym złotem, wywołując uczucie spokoju i tajemnicy. Rytmiczne powtarzanie refleksów światła na wodzie potęguje liryczny charakter obrazu, zapraszając widzów do wysłuchania cichego plusku fal oraz odległego szmeru nocnego życia Wenecji. Namalowane w 1906 roku dzieło uchwyciło moment spokojnej samotności w romantycznym uroku miasta.