Na tym żywym obrazie grupa mężczyzn znajduje się w łodzi, która wydaje się zarówno solidna, jak i delikatna, gdy nawigują po rozległej wodzie, odzwierciedlając emocjonalny niepokój i historyczne znaczenie ich podróży. Złożona kompozycja, pełna postaci ubranych w tradycyjne stroje, uchwyca poczucie przyjaźni wśród załogi, a także niesłyszaną napięcie; niektórzy mężczyźni wiosłują z determinacją, podczas gdy inni wydają się zagubieni w kontemplacji lub zmęczeniu, ich twarze opowiadają historie o trudach i wytrwałości. Światło delikatnie filtruje się z góry, oświetlając teksturę żagli i bogate detale ich odzieży, ożywiając scenę.

Paleta kolorów kieruje się ku łagodnym odcieniom ziemi z akcentami niebieskiego i białego, tworząc spokojną, lecz poruszającą atmosferę. To pozornie spokojne tło ukrywa głębsze zmagania, z jakimi ci mężczyźni się zmagają, sugerując motywy eksploracji, konfliktu i przetrwania. Mistrzowska technika Surikowa ujawnia się w każdym pociągnięciu pędzla, zwłaszcza w sposobie, w jaki uchwyca płynność wody w zestawieniu ze stabilnością łodzi; synergia między człowiekiem a naturą wywołuje visceralną odpowiedź. Przenosi widza w moment, w którym historyczne narracje splatają się z osobistymi historiami—odzwierciedlenie zarówno zbiorowej historii, jak i ludzkich emocji.