Obraz rozwija przed nami spokojną scenę, zapraszając nas do cichego wiejskiego krajobrazu, w którym natura i życie ludzkie harmonijnie się przeplatają. Na pierwszym planie imponujący widok młyna wodnego dumnie się wznosi, jego koło wodne powoli się obraca, elegancko wykorzystując moc płynącej rzeki. Łagodny, lecz żywy szum wody spadającej na koło tworzy ścieżkę dźwiękową muzyki natury, przeplataną sporadycznym kwakanie kaczek, które leniwie pływają. Kierując wzrok ku młynowi, dostrzegamy jego urokliwe, kamienne ściany, całowane przez czas, ozdobione zielonym mchem, który opowiada o jego wieku i historiach, które muszą w sobie nosić.

Artysta użył bogatej, ziemistej palety, w której przeważają głębokie zielenie i brązy, podkreślone łagodnymi błękitami w wodzie i żywymi białymi chmurami na niebie. Każdy odcień przyczynia się do ciepła i spokoju, które otaczają scenę, wzbudzając kojące poczucie nostalgii. Kompozycja przyciąga wzrok do wnętrza, prowadząc naszą wyobraźnię, aby wędrować po bujnych polach rozciągających się za młynem, usłanych pasącymi się końmi i delikatnymi drzewami, które lekko kołyszą się na lekkim wietrze. Tutaj można niemal poczuć ciepło popołudniowego słońca, które ogrzewa ziemię, budząc tęsknotę za dawnymi dniami, celebrującymi proste przyjemności i pastoralne piękno. Dzieło to nie tylko uchwyca istotę życia wiejskiego, ale również stanowi wzruszające przypomnienie o świecie, który ceni rzemiosło, wspólnotę oraz naturalne otoczenie.