W tym fascynującym przedstawieniu spokojnego stawu, człowiek natychmiast przenosi się do spokojnej oazy, gdzie lilie wodne unoszą się z gracją wśród falujących odbić. Powierzchnia wody to kalejdoskop kolorów – delikatne zielenie tańczą z bladymi błękitami, podczas gdy delikatne odcienie różu i bieli kwiatów pojawiają się wśród gładkich pociągnięć pędzla. Technika Moneta tutaj jest niczym innym jak czarująca; stosuje szerokie, płynne pociągnięcia, które oddają płynność wody, przyciągając widza i zapraszając go do zagłębienia się w tę marzycielską jakość.

Emocjonalnie w tych wodach poczuć można spokój i refleksję. Światło wydaje się miękko przenikać przez liście, otulając scenę ciepłym uściskiem, prawie jakby natura szeptała sekrety tym, którzy zatrzymują się, by docenić jej piękno. Historycznie ten utwór reprezentuje fascynację Moneta swoją ogrodową oraz interakcją światła i koloru; uosabia on focuse ruchu impresjonistycznego na uchwyceniu chwil ulotnych w czasie. Ten obraz ma znaczenie artystyczne nie tylko ze względu na swoją żywą paletę i innowacyjną technikę, ale także jako świadectwo niestrudzonej dążenia Moneta do przedstawienia ulotnej esencji natury.