Ostry kontrast między światłem i cieniem natychmiast przyciąga wzrok; delikatna kobieta w powiewającej sukni tańczy z wyciągniętymi ramionami, desperacko próbując uciec z uścisku groteskowych stworzeń. Ich formy są koszmarną mieszanką człowieka i zwierzęcia, ich skórzaste skrzydła i potworne cechy budzą poczucie grozy. Kompozycja jest dynamiczna; ruch kobiety, wznoszący się ruch postaci i dramatyczny kontrast światła i ciemności przyczyniają się do poczucia gorączkowej energii i zbliżającej się zagłady. Zastosowana technika akwaforty, z delikatnymi liniami i ekspresyjnym cieniowaniem, potęguje emocjonalną intensywność sceny. To tak, jakby artysta dostrzegł mignięcie w mrocznym, ukrytym świecie koszmarów, stawiając widza twarzą w twarz z jego własnymi najgłębszymi lękami.