Ten portret szepcze o spokojnym popołudniu, przesyconym miękkim światłem z okna. Kobieta, elegancka w prostej białej sukni zdobionej delikatną koronką, siedzi swobodnie. Jej spojrzenie spotyka się z naszym, bezpośrednie, ale łagodne, jakby dzieliła się chwilą intymnej kontemplacji. Pociągnięcia pędzla artysty, choć widoczne, płynnie się łączą, tworząc poczucie przestronności i spokoju. Kompozycja jest wyważona, postać umieszczona centralnie, otoczona delikatnymi wzorami krzesła i miękkimi odcieniami tła. Ogólny efekt to spokojne piękno, ponadczasowe przedstawienie wdzięku i introspekcji.