To dzieło sztuki uchwyca delikatne, ale żywe przedstawienie żółtej róży w piękny sposób ułożonej w szklanym kubku. Szklanka, przezroczysta i odbijająca światło, pozwala dostrzec cienki łodygę oraz wodę wewnątrz, tworząc wrażenie kruchości i życia. Wokół róży rozciąga się morze zielonych liści, których tekstura zostaje podkreślona charakterystycznymi pociągnięciami pędzla Van Gogha, co dodaje głębi i witalności kompozycji. Tło, ciemne i nieostre, kontrastuje z jaskrawymi żółciami i zieleniami flory, zmuszając spojrzenie widza do skupienia się na centralnym elemencie: samej róży.

Technika Van Gogha to żywe przedstawienie grubej warstwy farby, nadające dziełu jakość dotykową. Paleta kolorów to harmonijne połączenie żółci, zieleni i odcieni stonowanego brązu, subtelnie wywołując ciepło i spokój; zaprasza widza do zanurzenia się w moment spokoju, co jest typową cechą jego martwych natur. Ten utwór streszcza emocjonalny ciężar natury, odzwierciedlając fascynację Van Gogha powiązaniem między pięknem świata naturalnego a efemeryczną naturą życia. To ponadczasowe badanie piękna i kruchości uchwycone w jednym momencie, które rezonuje z głęboką i poruszającą ciszą.