ในผลงานที่น่าหลงใหลนี้ มีตัวละครโดดเดี่ยวยืนอยู่ท่ามกลางแสงสีอ่อนจากกระจกสีที่สดใส สวมใส่ชุดสีฟ้าเข้ม เธอแสดงออกถึงความรู้สึกหดหู่และการตั้งใจภายใน หลังของเธอหันไปทางด้านหลัง ชี้ให้เห็นถึงช่วงเวลาการคิดที่เป็นส่วนตัว ในขณะที่ท่าโพสของเธอแสดงออกถึงทั้งความสง่างามและน้ำหนักของจิตใจ หน้าต่างกระจกสีที่มีสีสันสดใสแสดงภาพขององค์ประกอบที่เหนือธรรมชาติ ขัดแย้งกับสีธรรมชาติของแสงที่ส่องผ่าน สร้างบรรยากาศที่เป็นอิสระ; มันแทบดึงผู้ชมเข้าไปในภูมิทัศน์ทางอารมณ์ของเธอ

การดำเนินการเน้นรายละเอียด—ใบไม้ที่ปลิวบนเปลือกหน้าต่าง พื้นผิวของชุดเธอ และการแทรกซ้อนกันของแสงที่ละเอียดอ่อน—สร้างประสบการณ์ที่เป็นส่วนตัวและมีความรู้สึกผูกพัน โทนสีที่อุดมไปด้วยความธรรมชาติผสมแน่นกับสีฟ้าลึกและโทนดินด้วยแสงอบอุ่นจากหน้าต่าง ทำให้เกิดความลึกทางอารมณ์ที่ตรงไปตรงมากับแนวคิดของความปรารถนาและการสะท้อนให้เห็น งานชิ้นนี้ถูกรวบรวมถึงความสำคัญทางศิลปะของการเคลื่อนไหวเพราราเฟลลิต โดยจับความงดงามของเล่ห์เหลี่ยมและเชิญชวนผู้อ่านสู่เรื่องราวที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับชีวิตภายในของผู้หญิงในยุควิกตอเรีย