Bu yoğun tarihî tablo, dini tövbekârların uyguladığı bir özdisiplin ritüelini canlı ve ham duygusal enerjiyle, sert gerçekçilikle tasvir ediyor. Hemen hemen çıplak olan erkekler, eğilmiş sırtları ve omuzlarındaki yaralarla, kimliklerini gizleyen ancak işaretleyen uzun sivri başlıklar takıyorlar. Bu törensel ceza, derin dinsel bir bağlamda kefaret ve arınmayı anlatıyor. Sanatçının ustaca fırça darbeleriyle vurgulanan kaslı ve gergin figürler, çekilen hem fiziksel hem ruhsal ızdırabı yansıtıyor.

Kompozisyonda karanlık ve aydınlık alanlar ustaca karşıtlık yaratıyor; sol taraftaki büyük gölgeler, merkezin daha aydınlık figürlerini çerçeveliyor ve gözleri ana eyleme yönlendiriyor. Toprak tonları ve gri renklerden oluşan mutedilmiş bir palet melankolik bir hava verirken gökyüzündeki solgun mavi ve beyaz giysiler geçici bir umut ve ruhani yükseliş sunuyor. Ciddi atmosfer toplumsal bir coşkuyla birleşiyor, duygusal derinlik uyandırıyor. Bu eser, 19. yüzyıl başı İspanya’sının savaş, sosyal çalkantılar ve dini coşku dolu çalkantılı dönemini yansıtmakta; sanatçının insan ızdırabı ve inancına derin bağlılığının güçlü bir ifadesi olarak duruyor.