Ten intensywny obraz historyczny żywo ukazuje rytuał samodyscypliny praktykowany przez religijnych pokutników, przedstawiony z surową energią emocjonalną i realizmem. Scena tętni ruchem, gdy grupa prawie nagich mężczyzn, ze zgarbionymi plecami i posiniaczonymi ramionami, dokonuje samobiczowania, nosząc długie, spiczaste kaptury, które jednocześnie ukrywają i oznaczają ich tożsamość. To ceremoniał kary mówi o odkupieniu i oczyszczeniu w głęboko religijnym kontekście. Napięte, odsłonięte mięśnie podkreślone zręcznymi pociągnięciami pędzla artysty ukazują fizyczną i duchową agonię.

Kompozycja zręcznie kontrastuje światło i cień: duże zacienione obszary po lewej oprawiają jaśniejsze postacie w centrum, przyciągając uwagę do centralnej akcji. Stonowana paleta barw zdominowana przez ziemiste brązy i szarości nadaje ponury ton, podczas gdy przebłyski bladego błękitu na niebie i białe szaty sugerują ulotną nadzieję i duchowe uniesienie. Uroczysta atmosfera łączy się z poczuciem wspólnotowego zapału, wywołując głębokie emocje. Praca odzwierciedla burzliwy kontekst wczesnego XIX-wieku w Hiszpanii — naznaczony wojną, niepokojami społecznymi i religijnym żarem — i stanowi przykład głębokiego zaangażowania artysty w ludzkie cierpienie i wiarę.