Bu samimi ve saygın portre, dokusu ve duygusuyla ustaca fırça darbeleriyle hayat bulan yaşlı bir adamın seçkin figürünü yakalar. Gümüş beyaz saçları ve özenle bakımlı bıyığıyla belirgin profili, hafifçe dönerek karanlık bir fondan çıkıyor ve yüzünün ve yakasının açık tonlarıyla kontrast oluşturuyor. Alt sağdaki imza, sanatçının kişisel dokunuşunu gösterirken, tuvalin alçalan alt kısmındaki silik fırça darbeleri bitmemiş bir his uyandırıyor, izleyiciyi konunun sessiz gücü ve incelik üzerine düşünmeye davet ediyor. Palet sınırlı ve topraksı—sıcak ten tonları, yumuşak altınlar ve derin kahverengiler—dikkati dağıtmadan asil duruşunu vurguluyor.

Kompozisyon, oturmuş kişinin düşünceli ifadesine odaklanıyor; yaşam tecrübesi ve entelektüel duruşu sessizce ifade ediyor. Alt bölgedeki ayrıntı eksikliği dikkatleri yukarı çekiyor, bakışlar ve yüz hatları sessiz bir onur ve tarih dili oluşturuyor. Omuzlar ve arka plan çevresindeki gevşek boya uygulaması hareket ve canlılık hissi vererek, çerçeve dışındaki tam kişiye işaret ediyor. 1920'lerin sonlarında yaratılan bu portre, klasik realizmi modern empresyonist dokunuşlarla harmanlayarak, geleneğin yeni sanatsal keşiflerle buluştuğu dönemi yansıtıyor. İzleyiciye sadece fiziksel benzerliği değil, figürün yaydığı onur, bilgelik ve dirençli sakinlik aurayı hissetmeyi davet ediyor.