Bu natürmort, özenle oluşturulmuş bir nesne düzenlemesi, anında dikkati çekiyor. Meyvelerin, bir vazonun ve arka planda gizemli bir figürün bir araya gelişi; odak noktası, Gauguin'in vizyonu aracılığıyla büyüleyici bir şeye dönüştürülmüş, somut, günlük olanda. Yüzeylerdeki ışık ve gölge oyunu büyüleyici, her bir fırça darbesi resmin dokusuna katkıda bulunarak hacim ve derinlik hissi yaratıyor. Bazıları olgun ve kırmızı, bazıları yeşil ve hala sert olan elmalar, bolluk anını ve belki de zamanın geçişine dair bir ipucu; yaşamın kısa canlılığını gösteriyor.

Kompozisyon ince bir şekilde dengesiz; sahneye dinamik bir his veren kasıtlı bir asimetri var. Arka plandaki figürün profili, izleyiciyi aynısını yapmaya davet eden bir düşüncelilikle nesnelere bakan bir merak katmanı ekliyor. Bütün parça bir tefekkür hissiyle doludur, sanki Gauguin bizi sıradan olanın içinde güzellik bulmaya davet ediyor.