Dit stilleven, een zorgvuldig samengestelde opstelling van objecten, trekt onmiddellijk de aandacht. Het is een verzameling fruit, een vaas en een mysterieuze figuur op de achtergrond; de focus ligt op het tastbare, het alledaagse, getransformeerd in iets boeiends door de visie van Gauguin. Het spel van licht en schaduw op de oppervlakken is fascinerend, elke penseelstreek draagt bij aan de textuur van het schilderij, waardoor een gevoel van volume en diepte ontstaat. De appels, sommige rijp en rood, andere groen en nog hard, suggereren een moment van overvloed en misschien een hint naar het verstrijken van de tijd; de korte levendigheid van het leven.

De compositie is subtiel uit balans; er is een bewuste asymmetrie die de scène een dynamisch gevoel geeft. Het profiel van de figuur op de achtergrond voegt een laag intrige toe en beschouwt de objecten met een bedachtzaamheid die de toeschouwer uitnodigt om hetzelfde te doen. Het hele stuk is doordrenkt van een gevoel van contemplatie, alsof Gauguin ons uitnodigt om de schoonheid in het alledaagse te vinden.