Eser, bir nehrin sakin sularında yansıyan antik kalıntıların dingin bir manzarasını sunuyor. Kompozisyon özenle dengelenmiştir, aşınmış yapılar merkez sahneyi kaplar, formları ışık ve gölgelerin oyunuyla yumuşatılmıştır. Sanatçının suluboyayı ustaca kullanması, sahneye ruhani bir nitelik kazandırır; renkler canlıdır, ancak tarihsel derinlik ve zamansızlık hissi vermek için yeterince kısılmıştır. Sudaki yansıma, binaların kendisi kadar önemlidir, görsel etkiyi ikiye katlar ve bir simetri ve huzur duygusu yaratır. Ön plandaki insanlar, muhtemelen yerel sakinler, bir ölçek ve yaşam hissi sağlar. Genel etki, izleyiciyi geçmişin gizemleri ve ihtişamını düşünmeye davet eden sakin bir ihtişamdır.