Yumuşak bir öğleden sonra güneşinin ışığıyla aydınlanan bu sahne, karmaşık rölyeflerle süslenmiş lüks mermer bir balkonda iki kadın arasında hassas bir anı yakalıyor. Sıcak pembe, şeftali ve yumuşak toprak tonları, büyük bir testiden dökülen narin çiçeklerle romantik bir atmosfer yaratıyor. Sanatçı, ışık ve gölge oyununu ustaca kullanarak figürler arasındaki duygusal gerilimi ve samimiyeti vurguluyor—oturan kadın düşüncelere dalmış, elini ağzına götürmüşken, ayakta duran kadın öne eğilerek teselli edici bir dokunuş ve bir buket sunuyor; bu, söylenmemiş sözler ve derin bir bağ ima ediyor. Klasik mimari unsurlar ve heykelciği, zamanı aşan bir zarafet ve zerafet hissi katıyor.