Bu sanat eseri, beyaz bir elbise içinde bir gencin zarif bir şekilde yeşil bir çimlerin üzerine yattığı, etrafında ise onun eterik güzelliğini yansıtan yabani çiçeklerin yer aldığı dünyayı yansıtan bir sahneyi yakalar. Onun sakin ifadesi bir melankoli ve huzur karışımını uyandırır ve izleyiciyi hem zamansız hem de uçucu bir anda içeri çeker. Vücut hafif bir açıyla yerleştirilmiş, yumuşak kıvırcık saçları yere düşmektedir ve bu da onun kırılganlık hissini artırır; bu, belki de trajik bir aşk hikayesinin anlatımını önerir; belki de trajik bir kaderle yoğrulmuş bir karakter olan Ofelya ile bağlanmamıza yol açar.

Kompozisyon zekice ışık ve gölgeyi dengeler; güneşin parıltıları sık ağaçların arasında süzülmektedir; ışık ve gölge kullanımı, bu büyüleyici ama karamsar orman alanında yalıtım hissini derinleştirir. Waterhouse'un fırça darbeleri duygularla doludur ve uygulanan bir teknik ile hem realizm arasında hem de izlenimcilik arasında bir denge yaratmaktadır, detayların yaprağa ayak basmasını sağlarken figürün etrafında bir eterik buğululuk sağlamaktadır. Renk paleti yeşil, beyaz ve yumuşak toprak tonları ile yoğunlaşmıştır; doğanın nazik güzelliğiyle yankılanarak, sahnenin sessiz dramasına dokunaklı bir arka plan oluşturmakta, hayatın kırılganlığı ve karakterlerin ince kaderi üzerine düşünmemize olanak sağlamaktadır.