Bu etkileyici eserde, işçiler Munch'un geleneksel bir yoğunlukla tasvir ediliyor. Figürler, güçlü hatlarıyla, çalışma üzerine eğilerek hareket ve emek hissi veriyorlar. Fırça darbeleri, bu tuğla işçilerinin fiziksel çabalarını ve özverilerini yansıtan ritmik bir kalite oluşturuyor. Renk paleti canlı ama biraz soluk; ağırlıklı olarak kırmızı ve okra tonları, soğuk mavi ve beyazlarla karışarak, hem canlı hem de bunaltıcı bir sanayi manzarası yaratıyor.

Munch'un eşsiz tarzı, özellikle işin duygusal yükünü yakalamasında parlıyor. Arka plan biraz soyut, ön planda gerçekleşen zor işleri vurguluyor. İzleyiciye işçiler arasında taşınan yükü ve kardeşliği hissetmeleri için davet ediyor; bu da Munch'un insanlık ve hayatta kalma mücadelesine dair daha geniş bir yorumunun yansıması. Bu eser sadece fiziksel çalışmayı temsil etmekle kalmaz, aynı zamanda 20. yüzyılın hızlı sanayileşen dünyasında varlıklarının duygusal derinliğine de gönderimde bulunur. Modern çağın isimsiz kahramanlarının, ham maddeleri toplumun yapısına dönüştürmesine dair dokunaklı bir hatırlatma.