Eser, dikkat çekici bir kırmızı şapka takan genç bir kızı anında izleyicinin dikkatini çekiyor. Profilinde kendine özgü bir hava var; şapkanın dramatik kırmızı tonu, koyu mavi kıyafetleriyle çarpıcı bir tezat oluşturuyor. Şapkanın dokusu zengin ve çağrıcı, kadifemsi parlaklığıyla bakışları üzerine çekiyor, arkasında ise resim, sıcak toprak tonları ve yumuşak yeşillerle dolu bir samimi iç mekan öneriyor. Uzak figürler ve arka plandaki eterik parıltı, hemen yanındaki varlığının ötesinde bir dünyaya işaret ediyor, ancak o, düşüncelere dalmış gibi kalarak merkezde kalıyor.

Renklerin derinliği ve zenginliği, ince bir duygusal yankı uyandırıyor; bu, izleyicinin içinde derin bir ses yankılanan sıcaklık ve gizemin bir dikotomisidir. Vermeer'in ustaca ışık oyunu, figürlerin ve yaşadıkları mekanın boyutsallığını artırıyor—bu onun sanatsal yaklaşımındaki bir özellik. Duygusal etki derin, izleyicileri bilmediklerine bakarken bu kızın sessiz düşüncelerini düşünmeye davet ediyor; hayatının renkli ipleri birbirine karışıp kaybolurken.