Bu dokunaklı sahne, çocukluk oyununa dalmış iki küçük kızı tasvir ediyor. Yaşça büyük kız, yıpranmış zeminde çıplak ayakla oturmuş, ayakta duran küçük kıza dikkatle yardım ediyor; küçük kız ise bebeğini göğsüne sıkıca tutuyor. Sanatçının fırça darbeleri narin ama dokulu; eski sıvalı duvarlar, asılı tencereler ve mütevazı bir şömine ile rustik iç mekâna sıcaklık ve gerçekçilik katıyor. Renk paleti toprak tonları ağırlıklı; yumuşak kahverengiler, gri tonları ve hafif kırmızılar, mütevazı ve samimi bir atmosfer yaratıyor.

Kompozisyon samimi ve anlatımsal; izleyiciyi bu çocukların sakin dünyasına çekiyor. Yumuşak ifadeler ve ışıkla gölgenin nazik oyunu, sessiz bir bağ ve 19. yüzyıl günlük yaşamından bir kesit sunuyor. Bu eser, sanatçının gençlik masumiyetini ve ince duygusal nüansları yakalama becerisini örnekliyor; aynı zamanda dönemin tarihsel ev ortamına dair bir bakış sunuyor.