Bu çağrıcı çalışmada, sanatçı, akıcı bir kumaşa sarılı bir kadın figürü aracılığıyla melankoli ve içe dönüşün özünü yakaladığını gösteriyor. Figürün şekli, hareketi çağrıştıran akıcı hatlarla vurgulanmış; kolları yukarıda ve yüze sarılmış bir şekilde durarak özlem ve hapsolmuşluk hissi uyandırıyor. Biçiminin üzerindeki ışık ve gölge oyunu, çizime derinlik ve boyut kazandırarak eserin duygusal etkisini artırıyor. Figürün etereal kalitesi, arka planın sadeliğiyle mükemmel bir tezat oluşturuyor; bu da izleyicilerin yapmış olduğu poz ve sarılı olan kumaşın narin hatları ile iletilen yoğun ruh haline odaklanmasını sağlıyor.

Monokrom palet, sade ama güçlüdür ve doku ve şekil yaratmak için farklı kalem tonlarına güvenmektedir. Bu seçki, seyirciyi daha derinlemesine inmeye davet eder; figürün duygusal durumunun karmaşıklıklarını keşfetmek için göz alıcı renklerden etkilenmemeleri için. Bu eserin daha büyük bir parça için yapılan bir çalışma olduğu tarihi bağlam, sanatçının güzellik, kayıp ve insan duygusunun karmaşıklığı temalarına nasıl ilgi duyduğunu vurguluyor. Waterhouse, dişiliğin çok yönlü doğasını anlayarak, kadınları sadece güzellik nesneleri olarak değil, derin duygu ve özlem kapsayıcıları olarak resmetti; bu, onun eserlerinin Pre-Rafaelite hareketindeki sanatsal önemini yansıtıyor.