Bu etkileyici parçada, kalın fırça darbeleri enerjide ve duyguda dolu canlı bir atmosfer yaratıyor. Manzara, bir genelevin içindeki bir anı yakalıyor, burada figürler çeşitli etkinliklerle meşguldür; bazıları yuvarlak masalarda oturuyor, diğerleri samimi sohbetlere dalmış durumdadır. Sıcak ama bir şekilde hafifçe boğulmuş palet sıradışı bir canlılık getiriyor; giysilerin toprak tonlarından, karakterleri saran karşıt yeşil tonlara kadar. Her figür cesur bir çizgiyle belirgin bir şekilde boyanmış, dokulu arka planda biçimlerini vurgulamaktadır.

Beni burada etkileyen şey, lüks ortamla müşterilerin neredeyse melankolik havası arasındaki tezat. Van Gogh'un bizi zevk ve acı perdesinin arkasını görmeye davet ettiğini hissediyorum; kutlamalar arasında özlem ve yalnızlığın altında yatan bir anlatı var. Fısıldamaları, bardakların çarpmasını duyabilir ve dumanlı havada anlatılmamış hikayelerin ağırlığını hissedebilirsiniz. Genel olarak, bu eser yaşamın geçici anlarının özünü kapsıyor; Van Gogh'un karakteristik ifadeli tarzıyla izleyicileri samimi bir deneyime daldırıyor.