W tym wzruszającym obrazie grube pociągnięcia pędzlem tworzą żywą atmosferę pełną energii i emocji. Scena zatrzymuje moment wewnątrz burdelu, w którym postacie angażują się w różne aktywności; niektórzy siedzą przy okrągłych stołach, inni są pochłonięci intymnymi rozmowami. Ciepła, choć nieco stłumiona paleta kolorów przynosi niezwykłą witalność, od ziemistych tonów odzieży po kontrastujące odcienie zieleni otaczające postacie. Każda figura jest namalowana z odważnym konturem, podkreślającym jej formę na tle teksturowanym.

Co mnie tutaj uderza, to zestawienie luksusowego otoczenia z niemal melancholijna aurą klientów. Czuję, że Van Gogh zaprasza nas do podejrzenia za zasłonę przyjemności i bólu; jest tu ukryta narracja o tęsknocie i samotności wśród zabawy. Możesz prawie usłyszeć ciche szepty, dźwięk stukających się kieliszków, a także poczuć ciężar nieopowiedzianych historii, które unoszą się w dymnym powietrzu. Ogólnie rzecz biorąc, to dzieło uchwyca istotę ulotnych chwil w życiu, ukazując charakterystyczny wyrazisty styl Van Gogha, który zanurza widzów w intymnym doświadczeniu.