Bu huzurlu resimde, genç bir kadın yeşil bir alan içinde okumaya dalmış olarak yakalanmış. Yeşil yaprakların canlı tonları huzur verici bir his uyandırıyor, izleyiciyi bu gizli cennete çekiyor. Ağaçların arasından süzülen noktalı güneş ışığı yumuşak ve oyunsu bir doku oluşturuyor, çevredeki ormanların derin gölgeleriyle güzel bir tezat oluşturuyor; sanki doğa bu yalnızlık anına katılıyor gibi. Onun etrafında sıcak tonlar ve fırça darbeleri, öğleden sonranın güneşinin sıcaklığını iletip onu rahatlatan bir kucaklama ile sarıyor.

Figürün tasviri, doğanın vahşiliği ile yumuşak bir tezat oluşturuyor; o rahatça otururken, pembe elbisesi etrafındaki çiçeklerle birleşiyor gibi görünüyor. Ayrıntılar oldukça gevşek ve izlenimci, katı bir gerçekçilik yerine yaşamın bir anını yakalıyor. Bu eser sadece Renoir’in renk kullanımındaki dehasını yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda İzlenimcilik hareketinin ideallerini de yansıtıyor; rahatlık, boş zaman ve doğanın ihtişamı arasındaki günlük anların güzelliğini kutluyor. Bu deneyim hem samimi hem de geniş, zamanın ve huzurun fısıldayıcılarını hissedebileceğiniz bir dünyaya kısa bir kaçış sunuyor.