Ayrıntılı bir orman sahnesi, tamamen siyah beyaz olarak sunulur. Sanatçının çizginin ustaca kullanımı, dolambaçlı ağaçlar ve karmaşık desenli yapraklarla dolu, yoğun, dokulu bir manzara yaratır. Kompozisyona, kökleri ve dalları karmaşık, neredeyse labirent benzeri bir ağ oluşturan, yükselen ağaçlar hakimdir. Zorlukla görülebilen dar bir patika, ormanın derinliklerine doğru kıvrılır ve burada birkaç figür görülebilir. Çizgilerin yoğunluğuyla elde edilen ışık ve gölge oyunu, sahneye derinlik ve gizem katar.

Bu parça bir huzur hissi uyandırıyor; göz, kompozisyon boyunca çekilir, kişiyi bilinmeyene doğru dolaşmaya ve ormanın sırlarını keşfetmeye davet eder. Rengin yokluğu, izleyicinin dikkatini şekillere, dokulara ve eserin genel kompozisyonuna odaklar. Rüya gibi bir manzara, fantastik güzellik dünyasına açılan bir kapı gibi hissettiriyor.