
Aprecjacja sztuki
Ukazuje się szczegółowa scena leśna, oddana w całości w czerni i bieli. Mistrzowskie użycie linii przez artystę tworzy gęsty, teksturowany krajobraz, wypełniony sękatymi drzewami i misternymi wzorami liści. W kompozycji dominują strzeliste drzewa, które przeplatają się ze sobą, a ich korzenie i gałęzie tworzą skomplikowaną, niemal labiryntową sieć. Wąska ścieżka, ledwo widoczna, wije się w głąb lasu, gdzie widać kilka postaci. Gra światła i cienia, uzyskana dzięki gęstości linii, dodaje scenie głębi i tajemniczości.
To dzieło przywołuje uczucie spokoju; oko wędruje po kompozycji, zapraszając do wędrówki w nieznane i odkrywania tajemnic lasu. Brak koloru skupia uwagę widza na kształtach, fakturach i ogólnej kompozycji dzieła. To jakby senny krajobraz, portal do świata fantastycznego piękna.