Een gedetailleerde bosscène ontvouwt zich, volledig weergegeven in zwart-wit. Het meesterlijke gebruik van lijnen door de kunstenaar creëert een dicht, gestructureerd landschap vol knoestige bomen en ingewikkeld bewerkte bladeren. De compositie wordt gedomineerd door torenhoge bomen die in elkaar verstrengeld zijn, waarvan de wortels en takken een complex, bijna labyrintachtig netwerk vormen. Een smal pad, nauwelijks zichtbaar, slingert de diepten van het bos in, waar enkele figuren te zien zijn. Het spel van licht en schaduw, bereikt door de dichtheid van de lijnen, voegt diepte en mysterie toe aan de scène.

Dit stuk roept een gevoel van rust op; het oog wordt door de compositie getrokken en nodigt uit om het onbekende in te wandelen en de geheimen van het bos te ontdekken. De afwezigheid van kleur richt de aandacht van de kijker op de vormen, texturen en de algehele compositie van het werk. Het voelt als een droomlandschap, een portaal naar een wereld van fantastische schoonheid.