Bu portre, pembe bir kurdeleyle süslenmiş genç bir hanımefendinin zarafetini yakalıyor ve esere yumuşak bir çekicilik ve incelik katıyor. Sanatçının yumuşak fırça darbeleri ve uyumlu, pastel renk paleti, çiçeğin pastel pembesinin elbisenin altın tonları ve kıvırcık saçlarını taçlandıran koyu kurdeleyle nazikçe kontrast oluşturduğu sakin bir atmosfer yaratıyor. Onun sakin ama etkileyici bakışı izleyiciyi sessiz bir ana davet ediyor; sanki masumiyet ve sessiz bir sofistikasyon hikayesi fısıldıyor.

Kompozisyon samimi ve odaklanmış; figür, dikkat dağıtmayan gevşek dokulu, neredeyse empresyonist bir arka plan önünde konumlandırılmış ve böylece oturan kişinin varlığı güçlendirilmiş. Yüzü ve omuzlarındaki ışık ve gölge oyunları, sanatçının ten tonları ve kumaşları işleme ustalığını gösteriyor. Bu eser, 19. yüzyıl sonu ile 20. yüzyıl başı portre sanatının zarif estetiğiyle yankılanıyor; burada vurgu, katı gerçekçilikten çok kişilik ve ruh halini yakalamaya odaklanıyor, bu da eseri sadece bir benzerlik değil, gençlik ve güzelliğin şiirsel bir ifadesi haline getiriyor.