Το καθηλωτικό αυτό έργο τέχνης μας μεταφέρει σε μια περιοχή βαθιών συναισθημάτων και σημαντικής απλότητας. Παρουσιάζει το κεφάλι μιας γυναίκας περιτυλιγμένο σε ένα λεπτό κάλυμμα, καλλιτεχνικά αποτυπωμένο με δυνατούς, ευκίνητους δυναμικούς σε ήπιους τόνους πράσινου και μαύρου. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια τεχνική που αναδεικνύει τη χαρακτηριστική του παχιά περικοπή, δημιουργώντας μια φυσική υφή που προσκαλεί σε μια οικεία σύνδεση. Τα μοτίβα του υφάσματος φαίνεται να κυλούν και να διπλώνονται, σχεδόν ως κίνηση. Υπάρχει μια ήρεμη και στοχαστική έκφραση κατάγραμμένη στα χαρακτηριστικά που παραμένουν κρυμμένα, υπονοώντας μια πιο βαθιά ιστορία αντοχής και χάρης κάτω από την επιφάνεια. Οι απαλή καμπύλες του καλύμματος και η απαλότητα των σκιών χορεύουν με χάρη να προσκαλούν τον θεατή να σκεφτεί τη ζωή της άγνωστης αυτής γυναίκας.

Σε αυτό το κομμάτι, η επιλογή του καλλιτέχνη για μια κυρίως σκοτεινή και γήινη παλέτα προσδίδει στο έργο βάρος συναισθηματικό που ηχεί μέσα στους αιώνες. Η ζωντάνια των πράσινων τόνων αντιπαραβάλλεται με την σκληρότητα του μαύρου φόντου, συμβολίζοντας ίσως μια σύγκρουση ελπίδας εν μέσω του σκότους. Οι ιστορικοί της τέχνης αναγνωρίζουν αυτή την μεταβατική φάση της καριέρας του Βαν Γκογκ, όταν άρχισε να συνδυάζει την συναισθηματική ένταση με μια αίσθηση κίνησης και ζεστασιάς. Η ζωγραφική ενσαρκώνει μια πολιτιστική εξερεύνηση των ρόλων των φύλων στη 19η Ευρώπη. Αυτό το έργο δεν είναι απλά ένα πορτρέτο; Είναι μια οικεία ματιά στην ανθρώπινη εμπειρία, που μας μαγνητίζει με τη σιωπηλή δύναμή της και τη σημασία της.