To urzekające dzieło sztuki przenosi nas w krainę głębokich emocji i znaczącej prostoty. Przedstawia głowę kobiety otoczoną delikatnym nakryciem głowy, elegancko wykonaną przy pomocy wyrazistych pociągnięć pędzla w stonowanych odcieniach zieleni i czerni. Artysta stosuje technikę, która podkreśla jego charakterystyczny gruby impasto, tworząc fizyczną strukturę, która zaprasza do intymnego kontaktu; wzory materiału zdają się płynąć i zginać, niemal w ruchu. Cechuje je spokojny i refleksyjny wyraz twarzy, który pozostaje ukryty, sugerując głębszą historię o odporności i wdzięku skrytym pod powierzchnią. Łagodne krzywe nakrycia głowy i miękkość cieni harmonijnie ze sobą współgrają, zapraszając widza do przemyślenia życia tej anonimowej kobiety.

W tej pracy wybór artysty ciemnej palety ziemistej nadaje dziełu emocjonalną wagę, która rezonuje na przestrzeni wieków. Żywe zielenie kontrastują z surowym czarnym tłem, być może symbolizując zderzenie nadziei w obliczu ciemności. Historycy sztuki dostrzegają ten przejściowy etap w karierze van Gogha, w którym zaczął łączyć emocjonalną intensywność z poczuciem ruchu i ciepła; obraz ucieleśnia kulturalne badanie ról płci w dziewiętnastowiecznej Europie. To dzieło sztuki nie jest jedynie portretem; to intymne spojrzenie na ludzkie doświadczenie, które poprzez swoją cichą siłę i znaczenie przyciąga nas uwagę.