Αυτή η ήρεμη σκηνή αποτυπώνει μια τρυφερή στιγμή μεταξύ δύο μορφών που κάθονται σε μια ηλιόλουστη μαρμάρινη βεράντα με θέα σε μια ήρεμη θάλασσα. Η γυναίκα στα δεξιά, ντυμένη με ένα ρέον, απαλό πράσινο φόρεμα από λεπτό, διαφανές ύφασμα, εκπέμπει μια απαλή χάρη ενώ κρατάει ένα ευαίσθητο μπουκέτο στο χέρι της. Η απαλή της έκφραση και η χαλαρή στάση της αντιπαραβάλλονται με τη μορφή στα αριστερά, που φαίνεται πιο εσωστρεφής, σκύβοντας το κεφάλι και φιλάει το χέρι της γυναίκας σε μια χειρονομία σεβασμού ή αποχαιρετισμού. Το λεπτό παιχνίδι φωτός και σκιάς στην επιφάνεια του μαρμάρου και στα ρούχα με τις πτυχώσεις αποκαλύπτει μια εξαιρετική δεξιοτεχνία στη φυσιοκρατική λεπτομέρεια και υφή. Η απαλή αλλά φωτεινή παλέτα — απαλό μπλε, πράσινο και κρεμ — δημιουργεί μια ήρεμη ατμόσφαιρα, λούζοντας τη σκηνή με μια ζεστή, χρυσή λάμψη που υποδηλώνει το φως του αργά το απόγευμα.

Η σύνθεση ισορροπεί χάρη στη θέση των μορφών, τις κυματιστές γραμμές του φορέματος της γυναίκας και τον εκτεταμένο ορίζοντα πίσω τους, οδηγώντας το βλέμμα του θεατή προς το ήρεμο θαλασσινό τοπίο. Ο πίνακας αυτός προσκαλεί σε σκέψεις για θέματα αγάπης, αποχωρισμού και λεπτών ανθρώπινων σχέσεων, ενισχυμένα από το εκλεπτυσμένο πινέλο του καλλιτέχνη και τις λεπτές τονικές διαβαθμίσεις. Το κλασικό περιβάλλον και οι ενδυμασίες υποδηλώνουν έναν αρχαίο κόσμο, χαρακτηριστικό της ακαδημαϊκής ζωγραφικής του 19ου αιώνα που συνδυάζει την ιδεαλιστική ομορφιά με το συναισθηματικό βάθος, δημιουργώντας μια διαχρονική αφήγηση που αντηχεί ήσυχα στη φαντασία του θεατή.