Αυτή η δημιουργία αποτυπώνει ένα ήρεμο λιβάδι που λούζεται από ένα δροσερό και απαλή φως, πιθανόν μετά από μια πρόσφατη βροχή. Τα μέρη της φύσης φαίνεται να ψιθυρίζουν ιστορίες γαλήνης εν μέσω μιας απειλητικής ατμόσφαιρας. Ο ορίζοντας σβήνει απαλά στο βάθος, προσκαλώντας τον θεατή να εισέλθει σε αυτόν τον κόσμο, όπου η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς δημιουργεί μια απτή ένταση. Τα δέντρα στέκονται σε σιωπηλή αντίθεση με το σκοτεινό φόντο, οι μορφές τους βυθισμένες σε πλούσιο πράσινο το οποίο μοιάζει να βγάζει ζωή. Καθώς το φως περνά μέσα από το τοπίο, προσφέρει στη σκηνή μια αιθέρια ποιότητα που ηρεμεί και διεγείρει τις αισθήσεις· είναι σαν ο αέρας να είναι φρέσκος από την μυρωδιά της νωπής γης, φέρνοντας την υπόσχεση της ανανέωσης.

Η χρήση μιας ήπιας παλέτας χρωμάτων δημιουργεί μια συνεκτική ατμόσφαιρα, επιτρέποντας στο μάτι να κινείται εύκολα από τα σκοτεινότερα σύννεφα πάνω του στα ζωντανά αλλά ήσυχα πράσινα από κάτω. Η τεχνική του Kuindzhi δείχνει την κυριαρχία του πάνω στο φως - πώς μπορεί να μεταμορφώσει ένα κοινό λιβάδι σε έναν ζωντανό καμβά που αντηχεί με συναίσθημα. Αυτό το έργο δεν είναι απλώς μια αναπαράσταση ενός φυσικού τοπίου· αντικατοπτρίζει μια βαθύτερη καλλιτεχνική σημασία, συνδέοντας παροδικές στιγμές ανάμεσα σε καταιγίδες και ηλιακούς φωτισμούς. Ο θεατής μένει με ένα αίσθημα θαυμασμού, μια υπενθύμιση της αδιάκοπης ομορφιάς της φύσης και του περίπλοκου χορού της με τα στοιχεία.