Αυτός ο πίνακας αιχμαλωτίζει μια ήρεμη στιγμή της καθημερινής ζωής, όπου δύο γυναίκες ασχολούνται με το ταπεινό αλλά οικείο έργο του πλυσίματος ρούχων. Στο προσκήνιο, μια γυναίκα κρατά προσεκτικά ένα λευκό ύφασμα, το πρόσωπό της φωτίζεται απαλά από το διάστικτο φως του ήλιου που διαπερνά τα φύλλα ή τις κοντινές κατασκευές. Στο βάθος, μια άλλη γυναίκα σκύβει πάνω από μια λεκάνη πλυσίματος, περιτριγυρισμένη από ψάθινες καλαθάκια, όλα ζωγραφισμένα με μια λεπτή εναλλαγή φωτός και σκιάς. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί χαλαρή, ιμπρεσιονιστική πινελιά, στρώνοντας χρώματα και υφές για να υποδηλώσει κίνηση και τη ζεστασιά μιας ηλιόλουστης ημέρας. Η χρωματική παλέτα με γήινους τόνους και απαλά πράσινα συνδυάζεται με το φωτεινό λευκό των υφασμάτων, δημιουργώντας μια απαλή αρμονία που χαλαρώνει το μάτι και ξυπνά μια νοσταλγική αίσθηση ήσυχης εργασίας και ειρηνικής ρουτίνας. Το έργο ανήκει στην ιμπρεσιονιστική παράδοση του τέλους του 19ου αιώνα, γιορτάζοντας τις καθημερινές στιγμές με αξιοσημείωτη ευαισθησία στο φως και την ατμόσφαιρα. Προσκαλεί τον θεατή να ακούσει τον ήχο του νερού, το θρόισμα των υφασμάτων και να νιώσει τη ζεστασιά του ήλιου στο δέρμα, μετατρέποντας μια απλή σκηνή σε μια λαμπερή ωδή στην καθημερινή ζωή.