Bu etkileyici tablo, iki kadının çamaşır yıkama gibi sade ama samimi bir işle meşgul olduğu ev yaşamının sakin bir anını yakalıyor. Ön planda, beyaz bir bezi dikkatle tutan bir kadın var; yüzü, yapraklar ya da yakındaki yapılar arasından süzülen güneş ışığıyla yumuşakça aydınlanmış. Arka planda ise bir kadın yıkama küvetinin başında eğilmiş, çevresinde hasır sepetler var; tümü ışık ve gölgenin zarif oyunuyla resmedilmiş. Sanatçının gevşek ve empresyonist fırça darbeleri, hareketi ve güneşli bir günün sıcaklığını hissettiriyor. Toprak tonları ve yumuşak yeşiller, beyaz çamaşırlarla uyum içinde; gözlemi rahatlatan, huzurlu bir nostalji uyandıran bir ahenk yaratıyor. Bu eser, 19. yüzyıl sonu Empresyonist geleneğine ait; sıradan anları ışık ve atmosfer hassasiyetiyle kutluyor. İzleyiciyi suyun hafif sesi, kumaşın hışırtısı ve ciltteki güneşin sıcaklığını hissetmeye davet ediyor; basit bir sahneyi günlük yaşamın parlayan bir övgüsüne dönüştürüyor.