Sahne, chiaroscuro'nun usta kullanımıyla resmedilmiş, loş ve klostrofobik bir zindanda geçiyor; ışık ve gölge oyunu dramanın merkezinde yer alıyor. Kaba bir taş duvar arka planı oluşturuyor ve bu arka plana karşı iki figür çarpıcı bir kontrast oluşturuyor. Biri, görünüşe göre zayıf ve çelimsiz, kısıtlı ışıkla yıkanmış, hapsin yol açtığı yıkımı andırıyor. Diğeri, heybetli ve dağınık saçlı bir adam, zincirlerine karşı çabalıyor. Acı içindeki ifadesi ve yukarı kaldırılmış kolu, umutsuzluk ve meydan okuma hakkında çok şey söylüyor. Sanatçının fırça darbeleri cesur, görünür darbeler sahnenin ham duygusuna katkıda bulunuyor. Renk paletine, hapsolma ve umutsuzluk hissini yoğunlaştıran kahverengi, sarı ve gri tonlar hakimdir. Hapishanenin soğuk, nemli havası gibi, hissedilir bir his.