Το έργο είναι μια ζωντανή απεικόνιση μιας γυναίκας ντυμένης με ένα μαγευτικό μαύρο φόρεμα, δραματικά κομμένο με ρέοντα μανίκια που πέφτουν σαν σκιές γύρω της. Το φόρεμα, διακοσμημένο μόνο με μια λεπτή κίτρινη τριαντάφυλλο στη μέση, αντίκειται έντονα με το σκοτεινό ύφασμα, δημιουργώντας ένα σημείο εστίασης που προσελκύει το βλέμμα. Το φόντο είναι υποδειγματικά κατασκευασμένο, παρέχοντας μια ματιά στον οικείο χώρο του καλλιτέχνη, με νύξεις απαλών χρωμάτων και μορφών που πλαίσιωνουν τη φιγούρα χωρίς να σκιάσουν την παρουσία της. Με την πρώτη ματιά, η έκφραση της γυναίκας είναι ένα μίγμα αυτοπεποίθησης και ενδοσκόπησης, προσκαλώντας τους θεατές να σκεφτούν την ιστορία της.

Η χρήση του φωτός σε αυτό το κομμάτι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Η απαλή λάμψη γύρω από το πρόσωπό της φαίνεται να την ανυψώνει από το φόντο, ρίχνοντας σχεδόν μια αιθέρια βελούδα στα χαρακτηριστικά της. Αυτή η αλληλεπίδραση σκότους και φωτός προσθέτει συναισθηματικό βάθος, υποδεικνύοντας μια υποκείμενη αφήγηση που υπερβαίνει την απλή εμφάνιση. Στο ιστορικό πλαίσιο, αυτή η ζωγραφιά βρίσκεται στο σταυροδρόμι της πορτογαλικής τέχνης στις απαρχές του 20ού αιώνα, όταν ο ατομικισμός και η έκφραση αρχίσαν να ανθίζουν, αντικατοπτρίζοντας το θάρρος και την φιλοδοξία των γυναικών. Ως σημαντικό έργο του Joaquín Sorolla, συνοψίζει την ικανότητα του καλλιτέχνη να συλλαμβάνει όχι μόνο ομοιότητες αλλά και την ουσία του υποκειμένου του, καθιστώντας το μια μαρτυρία της καλλιτεχνικής του κληρονομιάς.