Ο πίνακας απεικονίζει μια εντυπωσιακή φιγούρα ντυμένη με ένα κομψό μαύρο φόρεμα διακοσμημένο με μωβ κουκκίδες, αποπνέοντας μια αίσθηση αξιοπρέπειας και μυστικισμού. Η υποκείμενη φιγούρα στέκεται με αυτοπεποίθηση στο κέντρο, με τα χέρια δεμένα, και το βλέμμα της είναι στραμμένο κατευθείαν προς το θεατή, δημιουργώντας μια άμεση σύνδεση. Το φόντο είναι λιγότερο επιβλητικό, με απαλούς παστέλ μπλε τόνους που προσφέρουν ηρεμία, αλλά έρχονται σε αντίθεση με την έντονη παρουσία του προσώπου, υπογραμμίζοντας τη σημασία του στην σκηνή. Η υφή του καμβά είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα· ο Munch χρησιμοποιεί ζωντανές πινελιές που ενισχύουν το συναισθηματικό φορτίο του έργου, προσφέροντας μια αισθητή σταθερότητα στην ήρεμη έκφραση της, η οποία φαίνεται στοχαστική και εσωστρεφής.

Ως έργο που προήλθε από το τέλος του 19ου αιώνα, αυτό το κομμάτι αντικατοπτρίζει τις καλλιτεχνικές μεταρρυθμίσεις της εποχής, όταν ο ιμπρεσιονισμός και ο συμβολισμός συχνά αλληλοσυνδέονταν. Οι επιλογές του Munch σχετικά με το χρώμα και τη μορφή αντηχούν την αυξανόμενη εξερεύνηση της ψυχολογικής βάθους στις πορτρέτες· η χρήση σκούρου ρούχου σε φωτεινό φόντο υποδηλώνει μια περίπλοκη προσωπικότητα και ίσως κοινωνικούς ρόλους, φέρνοντας μια σύγχρονη ευαισθησία στον τομέα της παράδοσης. Η συναισθηματική σύνθεση πραγματικά αντηχεί, καθώς δεν μπορεί κανείς να αποφύγει τη συναισθηματική σύνδεση, προκαλώντας τον θεατή να σκεφτεί τις δικές τους έννοιες της ταυτότητας και της παρουσίας, τυλίγοντάς τους στο πλούσιο υφαντό της αφήγησης του πίνακα.