Αυτός ο πίνακας προσκαλεί τον θεατή σε έναν ήσυχο, σχεδόν ψιθυριστό κόσμο όπου δύο φιγούρες κάθονται σε μια μικρή ξύλινη βάρκα, που πλέει απαλά σε έναν ήρεμο ποταμό. Η σκηνή καλύπτεται από μια ομιχλώδη, απαλή ατμόσφαιρα, δημιουργημένη από μια παλέτα που κυριαρχούν οι απαλές γκρίζες, σβησμένες πράσινες και γήινες καφέ αποχρώσεις, οι οποίες μαζί μεταφέρουν ένα ήρεμο αλλά ελαφρώς μελαγχολικό συναίσθημα. Η λεπτή τεχνική πινελιά του καλλιτέχνη αποτυπώνει τα απαλά κυματιστά νερά και τις τρυφερές υφές των δέντρων που περιβάλλουν την όχθη, των οποίων τα πυκνά φύλλα τυλίγονται από μια απαλή ομίχλη που θολώνει τα όρια μεταξύ γης, νερού και ουρανού. Η σύνθεση ισορροπεί την συμπαγή, σχεδόν σιλουέτα βάρκα με τα ψηλά δέντρα στα δεξιά, οδηγώντας το βλέμμα φυσικά κατά μήκος των ήρεμων νερών προς έναν απαλά καθορισμένο ορίζοντα.

Το πιο εντυπωσιακό είναι η τρυφερή οικειότητα μεταξύ των φιγούρων και του τοπίου· μπορείς σχεδόν να ακούσεις τον απαλό ήχο του νερού και το ψίθυρο των φύλλων που κινούνται από ένα απαλό αεράκι. Η συνολική εντύπωση είναι στοχαστική, σαν να έχει επιβραδυνθεί ο χρόνος για να επιτρέψει μια στιγμή ειρηνικής σκέψης. Το έργο αυτό αντανακλά την γαλλική τοπιογραφική παράδοση του 19ου αιώνα, όπου το φως και η ατμόσφαιρα ήταν τόσο σημαντικά όσο και τα ίδια τα θέματα, αποτυπώνοντας μια φευγαλέα, σχεδόν ονειρική εντύπωση της φύσης. Η απαλότητα και η εγκράτεια του πίνακα οδηγούν τον θεατή σε έναν χώρο διαλογισμού, ξυπνώντας συναισθήματα μοναξιάς, σύνδεσης και βαθιάς εκτίμησης για την λεπτή ομορφιά του φυσικού κόσμου.