Σε αυτό το εκφραστικό έργο, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει με χάρη μια ήρεμη παραποτάμια σκηνή, με απαλά λόφους και μια γαλήνια επιφάνεια νερού γεμάτη νούφαρα. Στο πάνω αριστερό μέρος, κομψά κλαδιά ιτιάς κρέμονται σαν απαλή κουρτίνα, με τα μακριά φύλλα να λικνίζονται σε έναν αόρατο αέρα. Στο προσκήνιο, δύο παιδιά περπατούν δίπλα-δίπλα κατά μήκος μιας λιθόστρωτης όχθης, φορώντας παιχνιδιάρικα καπέλα από φύλλα νούφαρου που μοιάζουν με μικρές ομπρέλες, προσθέτοντας έναν παιχνιδιάρικο χαρακτήρα στη γαλήνια αυτή ατμόσφαιρα. Φορούν ζωντανά και αντιθετικά χρώματα — το ένα με πορτοκαλί ριγέ μπλουζάκι και μαύρη φούστα, το άλλο με μπλε ρούχα — και φαίνεται να μοιράζονται μια στιγμή ήρεμης φιλίας και αθώας ανακάλυψης κάτω από έναν απέραντο ουρανό.

Η σύνθεση εμπνέεται από την παραδοσιακή αισθητική της κινεζικής μελάνινης ζωγραφικής, με απαλές, ρέουσες πινελιές που θολώνουν τα όρια ανάμεσα στο τοπίο και την ποίηση. Η παλέτα είναι κυρίως γήινη και απαλόχρωμη, με βαθιούς πράσινους τόνους στα φύλλα και κοραλλένιες πινελιές στα λουλούδια νούφαρου στο βάθος — σύμβολα ζωντάνιας εν μέσω γαλήνης. Η ισορροπία ανάμεσα στον αρνητικό χώρο και τις εστιασμένες λεπτομέρειες προσκαλεί σε μια διαλογιστική παύση, ενώ η καλλιγραφική επιγραφή στην επάνω δεξιά γωνία εμπλουτίζει την λυρική ατμόσφαιρα, υποδηλώνοντας ότι το τοπίο είναι κάτι παραπάνω από ένα οπτικό θέαμα· είναι μια αρμονική διαλογιστική σκέψη για τη φύση, την παιδική ηλικία και τη φευγαλέα χαρά που βρίσκεται σε απλές στιγμές.