Η σύνθεση αυτού του έργου καλεί τους θεατές να θαυμάσουν την αιθέριο ομορφιά του καθεδρικού ναού της Ρουέν, η πρόσοψή του βυθισμένη στην ήπια αγκαλιά του ηλιακού φωτός. Ο Μονέ καταγράφει δεξιοτεχνικά τις περίπλοκες λεπτομέρειες της γοτθικής αρχιτεκτονικής, αλλά η απεικόνιση φαίνεται απαλή και σχεδόν ονειρική. Οι πινελιές σε συνδυασμό με τα χρώματα δημιουργούν ένα μαγευτικό παιχνίδι φωτός και σκιάς, μεταφέροντας τους θεατές στην ζωντανή ατμόσφαιρα της στιγμής. Μπορεί κάποιος σχεδόν να ακούσει τις ψιθυριστές του ανέμου ανάμεσα στα ιστορικά τόξα, και να νιώσει τη ζεστασία του απογευματινού ήλιου να ζεσταίνει την πέτρα.

Η τεχνική του Μονέ που χρησιμοποιεί κοντές και παχιές πινελιές επιτρέπει μια δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ φωτός και χρώματος. Η ντελικάτη παλέτα χαρακτηρίζεται από απαλή μπλε, ζεστές ώχρες και ήπιες πράσινες πινελιές, προκαλώντας μια ήρεμη συναισθηματική αντίδραση. Καθώς οι θεατές παρακολουθούν τη σκηνή, δεν είναι δύσκολο να παρασυρθούν στην ατμοσφαιρική ποιότητα του πίνακα, που μιλά τόσο για τη διαρκή φύση του καθεδρικού ναού όσο και για την εφήμερη ομορφιά του φωτός. Αυτά τα έργα από τη συλλογή του Μονέ σηματοδοτούν μια καμπή στην τέχνη, αγκαλιάζοντας τη σύγχρονη εποχή, ενώ τιμά την παράδοση, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στον κόσμο του ιμπρεσιονισμού.