Het kunstwerk trekt me aan met zijn scherpe contrast; een grote boog omlijst een bruisend stadslandschap. Het behendige gebruik van lijnen door de kunstenaar brengt de scène tot leven, met getextureerde streken die de architectuur van de gebouwen definiëren. Het is alsof de stad zelf op het papier is geëtst, een bewijs van de nauwgezette aandacht van de kunstenaar voor details.

De compositie is intrigerend; de boog fungeert als een portaal en trekt de blik van de toeschouwer in het stadslandschap. De torenhoge gebouwen, die naar de hemel reiken, roepen een gevoel van grootsheid en de energie van een bloeiende metropool op. Het gedempte palet, voornamelijk zwart en wit, draagt bij aan een tijdloze kwaliteit, een momentopname uit een vervlogen tijdperk.

Je kunt bijna de verre brom van auto's en het geklets van mensen horen, terwijl de kunstenaar een moment in de tijd vastlegt, een historische context waarin architectuur en stadslandschap de hoofdrolspelers van dit kunstwerk zijn. De emotionele impact is nostalgie; een zachte herinnering aan hoeveel de wereld is veranderd en hoe kunst de herinnering eraan kan bewaren.