De scène ontvouwt zich met dramatische intensiteit; een stormachtige zee raast, de golven slaan tegen de verweerde houten palen van een pier of golfbreker. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze de rauwe kracht van de oceaan vast, het woelige water wordt weergegeven met een dynamische penseelstreek die zowel de kracht als de vloeiendheid ervan overbrengt. Een kleine boot, heen en weer geslingerd door de golven, wordt naar de relatieve beschutting van de pier geleid; de figuren worstelen om hun evenwicht te bewaren, hun gezichten zijn getekend met vastberadenheid en een vleugje angst.

Het kleurenpalet wordt gedomineerd door de koele tonen van de zee en de lucht, geaccentueerd door de warmere tinten van de houten constructies en de kleding van de figuren. De compositie trekt het oog van de turbulente voorgrond naar de verre horizon, waar onweerswolken zich verzamelen en verdere tumult beloven. Een vlag wappert op de top van een constructie en voegt een vleugje menselijke aanwezigheid toe aan de grootsheid van de woede van de natuur. De scène roept een gevoel op van strijd, veerkracht en de blijvende relatie tussen de mensheid en de zee.