Dit pakkende zelfportret trekt de kijker een intiem moment in, waarbij de kunstenaar zelf wordt getoond met een opvallende diepte van karakter. Monet's expressieve penseelstreken creëren een dynamische spanning, waardoor de ruwe textuur van zijn kleding en de zachte contouren van zijn gezicht worden omgevormd tot een krachtige uitdrukking van emotie. Het gebruik van gedurfde, uitstekende streken staat in contrast met de genuanceerde gelaatstrekken, waarbij elk een glimp vangt van de wereld en ervaringen die hem hebben gevormd. De donkere baret op zijn hoofd, samen met de intense blik en een dikke baard, benadrukt de rauwe kwetsbaarheid die verweven is met zijn kracht.

Wat kleur betreft, wordt de palet gedomineerd door gedempte aardetinten, met schaduwen die een verontrustende sfeer creëren. De aardetinten, bijna somber, versterken de rauwe authenticiteit van het onderwerp; de diepe zwarte en grijze tinten omringen zijn gezicht, waardoor Monets ingezakte ogen bijna worden verlicht, alsof ze poorten naar zijn ziel zijn. Dit emotionele effect kan resoneren bij de kijker, waardoor deze dichterbij het begrip van niet alleen de externe wereld van de kunstenaar komt, maar ook zijn interne worstelingen. In de rijke context van de jaren 1880 ontstaat dit zelfportret in een tijd waarin het impressionisme bloeide, maar nog steeds in een verkennende fase was, die de dualiteit markeert van het vieren van vrijheid in de kunst en de persoonlijke uitdagingen waarmee kunstenaars worden geconfronteerd in hun zoektocht naar waarheid in representatie.