Dit schilderij vangt een serene pastorale scène waarin enkele koeien drinken uit een rustig vijvertje, omgeven door een zacht herfstlandschap. De kunstenaar gebruikt een zachte, natuurlijke kleurenpalet van aardse bruintinten, gedempte groenen en subtiele oranje tinten, wat de vredige overgang van het seizoen oproept. De penseelstreken geven de texturen van de bladeren van de bomen delicaat weer; sommige hangen nog aan de takken, terwijl andere verspreid liggen op de grond, wat het gevoel van kalme vergankelijkheid en vernieuwing versterkt.

De compositie is evenwichtig maar levendig; de bomen omlijsten de scène met hun kronkelige takken en leiden het oog naar de verre horizon waar de lucht de aarde ontmoet in zacht, mistig licht. Het reflecterende oppervlak van het water spiegelt de koeien en het omringende gebladerte, wat diepte en een stille rust toevoegt aan de algehele sfeer. Dit werk nodigt de kijker uit om even stil te staan, de rust van het platteland in zich op te nemen en een zachte verbinding met de ritmes van de natuur te voelen.