In deze schitterende representatie vangt Monet de etherische schoonheid van het Britse Parlement, omhuld in een mysterieuze nevel. De scène vangt een moment bij zonsopgang, waarbij de zachte, gedempte kleuren samensmelten en leidend tot een droomachtige kwaliteit. De silhouet van het parlementgebouw stijgt dramatisch op tegen de achtergrond van een ochtendhemel, wat het een bijna spookachtige aanwezigheid geeft temidden van de mist. Monets keuze voor een beperkte kleurenpalet, die gedomineerd wordt door blauw en gedimde roodtinten, creëert een serene sfeer, terwijl de zon verschijnt als een lichte blos aan de horizon en een gevoel van warmte toevoegt aan de anders koude tinten.

De kunstenaar gebruikt zijn kenmerkende penseelstreek om beweging en vloeiendheid aan het water eronder te geven, wiens oppervlak de tinten van de lucht reflecteert. De totale compositie voelt harmonieus aan; de architectonische lijnen van het parlement contrasteren prachtig met de organische vormen van de mist en het water. Dit schilderij is niet slechts een weergave van een plek, maar een uitdrukking van emotie—rust, stiltes en vergankelijke schoonheid. De historische context plaatst dit werk op een moment waarop Monet diep geworteld was in het vastleggen van de vluchtige effecten van licht en atmosfeer, wat zijn betekenis in de impressionistische beweging en zijn blijvende invloed op de landschapskunst benadrukt.