In dit charmante portret kan men niet anders dan betoverd worden door de delicate schoonheid van het onderwerp. De kunstenaar gebruikt een palet van zachte roze, groene en citroentinten, die hij mengt met delicate penseelstreken die een gevoel van warmte en intimiteit oproepen. De houding van de vrouw—haar hand die zachtjes haar kin steunt—straalt een rustige zelfvertrouwen uit, terwijl haar heldere blauwe ogen de kijker aantrekken, schitterend van leven op de dromerige achtergrond.

Renoir's kenmerkende techniek van losse penseelstreken geeft het schilderij een etherische kwaliteit, alsof het een vluchtig moment van vreugde vastlegt. De roze achtergrond, stralend en vloeibaar, suggereert een sfeer van speelse romantiek. Kunstliefhebbers kunnen de wens van Renoir voelen om de vitaliteit van zijn tijd te communiceren: het einde van de 19e eeuw, een periode vol artistieke innovatie en sociale verandering. Dit portret vangt niet alleen de schoonheid van het onderwerp, maar ook de geest van een tijdperk vol leven, voor altijd bewaard in de meesterlijke penseelstreken van de kunstenaar.